Baráttan í lífi mínu..

Það vakti athygli mína í gær þegar ég stormaði um Bónus verslunina í Hotlagörðum að þegar ég var þar síðast þá voru verðin svipuð og ekki batnaði það þegar bóndinn rak augun í að mjólkin var einni krónu dýrari í gær en á miðvikudaginn.

Hrukkurnar eða rispurnar á enninu á mér stækkuðu og augabrúnirnar sigu og og ég hvæsti þarna inni í mjólkurkælinum "ég vissi það þeir skila skattalækkuninni ekki til okkar þeir hirða mismuninn sjálfir"og strunsaði út úr kælinum og klifraði upp í hillu til að sækja klósettpappír á tilboði. Svo fórum við á kassann með öll börnin á eftir okkur ein 4 stykki og skelltum öllu upp á búðaborðið og biðum spennt eftir útkomunni ,nú skyldi svindlið og svínaríið opinberað, barnafjölkyldan ætlaði að rísa upp og berjast við stóru kallana... nú svo kom strimillinn frussandi út úr sjóðsvélinni og kortinu rennt í gegn kvittað og samþykktum svínaríið með eigin rithönd og þá kom nú allur sannleikurinn í ljós, Þeir breyttu ekki verðmerkingunum í búðinni heldur var hann reiknaður á kasssanum...uuhh sko ég hef alltaf verið fljótfær kona að eðlisfari og segi oft hluti áður en ég hugsa og kem mér endurtekið í vandræði með þessu hátterni mínu, ég þakkaði mínum sæla fyrir að hafa ekki viðhaft orð um skúrka og svikara sem lofa upp í ermina á sér eða svíkja litla manninn og bla, bla,bla,bla. Ég lagði bara niður skottið og iðraðist í sekk og ösku og dreif allann skarann út í bíl og lét mig hverfa. Sem sagt það er ekki alltaf að marka verðmerkingar í verlunum ef það hefur einhvern tíman verið hægt að taka mark á þeim yfir höfuð.

Stend í baráttu sem ég vona að ég vinni þessar næturnar og er andstæðinur minn hin 8 mánaða Sunneva dóttir mín og við berjumst um það hvort skuli sofið eða vakað á nóttunni. Í þessum litla kroppi býr mikil persónuleiki og feikna sterkur vilji og ef það virkar ekki þá bara gerir hún sig að svo mikilli dúllu að ég bráðna og læt flest eftir henni. Ég hef alltaf haft sloðanir á því að börnin læri bara og séu ekkert nema vani og það eru foreldrarnir sem eiga að ráða ferðinni en hún þessi elska er að láta mig éta þetta allt ofan í mig.

Friðurinn er úti þau börnin voru að koma öll inn eftir súrefnis áfyllingu dagsins, göngutúr í sjoppuna til að kaupa bland í poka á 50% aflætti.

 

Erla gefst ekki upp!! 

 

 

ég er rekin ...

...áfram af dótturinni með æfingaleyfið, hún spurði; ertu búin að blogga eitthvað í dag mamma mín?, og horfði á mig með fallegu bláu augunum sínum svo full af trausti, von og hvatningu. Ég get ekki hugsað mér að valda henni vonbrigðum...

En á gríns þá var hér elduð baunasúpa að eldgömlum hætti (allavega eldri en karl faðir minn sem er fæddur '35 á síðustu öld) fullur pottur með kraumandi baunum með lauk, beikoni,gulrótum og gulrófum og fullt af saltkjöti sérvöldu úr kjötborðinu í Verslun Einars Ólafssonar á Akranesi. Súpan rann ljúft niður.

Í morgun þegar húsmóðirin kom niður hafði sá sorglegi atburður gerst að dauðsfall hafði átt sér stað, sonurinn á tvær páfagaukastelpur og hafði hún Mjallhvít verið eitthvað furðuleg undanfarna daga og hafði hann samviskulega beðið Guð að lækna hana. Hún var fjarlægð úr búrinu og vafin í mjúkan eldhúspappír og pabbinn fékk kassa sem verður notaður sem kista á morgun þegar Mjallhvít verður lögð til hinstu hvílu, pabbinn er prestur svo hann sér um athöfnina sem fer fram í garðinum á morgun. Drengurinn tók fréttunum furðuvel miðað við ...hann sannfærðist fljótt um að nú væri Mjallhvít komin til Jesú og það væri hún orðin skjannahvít á nýjan leik og væri að fljúga hjá Jesú, hvað barnshjartað er einlægt og hreint. Svo spurði hann hvort hún myndi þekkja hann þegar hann kæmi til Jesú þegar hann væri orðinn gamall.

Nokkrum mínútum seinna var ég svo send að gá hvort Zorro búningurinn væri komin en svo var ekki þannig að hann verður riddari með sverð og skjöld. Nú berst hann við dreka, ófreskjur og slær systur sína 8mánaða til riddara.

Fór á bíltúr með ökunemanum og hún stendur sig með stakri prýði. Vikan er að verða hálfnuð og styttist í helgina og þá kemur Áslaugin mín til okkar, hlakka til. Öskudagsstuð á morgun með yngstu kynslóðinni svo verður Mjallhvíti vottuð hinsta virðing okkar. Blóm og kransar afþakkaðir..

Vígvöllur umferðarinnar..

Ég var að koma heim, var að þvælast á milli stofnana og fá stimpla í litinn ritling sem heitir ÖKUNÁMSBÓK fyrir almenn ökuréttindi FLOKKUR B, gefinn út af Umferðarstofu... sem sagt frumburðurinn er komin með æfingaleyfi til að aka sjálfrennireið heimilisins... veit ekki alveg hvað mér finnst um þessi tímamót í lífi hennar og mínu.

Hún er í mínum huga bara nýfædd og varla farin að ganga eða þannig, að sumu leyti er þetta spennandi og er mikill áfangi fyrir hana , viðurkenning á að nú sé hún að verða fullorðn alla vega farin að nálgast. Ég fyllist hins vegar ótta og skelfingu þegar ég les eða heyri fréttir af brjáluðum ökumönnum sem stofna sér og öðrum í lífhættu með ofsaakstri og mjög óábyrgri hegðun í umferðinni. Mig langar ekki að senda hana út á þennan vígvöll sem umferðin er, og talandi um að hlutirnir breytist þá var þetta ekki svona avakalegt þegar ég lærði að keyra, eða kannski var ég bara ekki að pæla neitt i því.

Helga hefur mikið þælt í þessu og er meðvituð um þá ábyrgð sem fylgir þessu, en hvað gerist svo þegar hún fer ein útí umferðina ? verður þá breyting á, því oft stend ég mig að því að verða bara samdauna ástandinu...maður gefur bara í því að hinir fara svo hratt og ekki vil ég láta keyra yfir mig .

í mér er á fullu og ég er bara svo kvíðin fyrir að hleypa henni út í þennan stóra heim en þá er nú gott að geta falið hana í hendur Skapara og frelsara okkar og vitað að Jesús er við stýrið í hennar lífi og að við(foreldrarnir) treystum Honum fyrir henni og að Hann varðveitir hana og aðra í umferðinni. Án þessarar fullvissu er ég viss um að ég myndi binda hana við skrifborðið sitt þar til hún yrði 34 ára. En þar sem ég ætla ekki að sitja uppi með krakkana mína lengur en að loknu háskólanámi geri ég það ekki.

Þú lesandi góður keyrðu nú eins og manneskja, þú gætir verið að mæta einverju barni einhvers. Nú ætla ég að hætta að vera pirrð útí kennslubifreiðar og æfingaaksturs bíla því núna er bíllinn minn einn slíkur....GÓÐA FERÐ!!!

sólin varð feimin...

Jæja á morgun 18.febrúar verða liðin 12 ár síðan ég vaknaði með verki sem voru fyrsta merki um að barnið í kúlunni væri að gera sig líklegt til að fæðast inní þennan heim. Nú til að gera langa sögu stutta þá fæddi ég dóttur 18 febrúar kl.21.37 ca. sem var stór og stæðileg, 18 merkur tæpar og fullir 55 cm.  hún hefur stækkað og dafnað síðan og er orðin ótrúlega falleg og skemmtileg og getur gert sólina afbrýðisama með brosinu sínu. En nú þykir henni ég orðin svooo væmin að ég ætla að hætt að skrifa um hana.

Ég er að læra á þetta stjórnborð og þetta er bara ekki svo flókið jafnvel fyrir konu eins og mig sem kann ekki mikið á tölvu bara þessar einföldustu aðgerðir.

Hér á bæ er mikill spenningur fyrir komandi öskudegi og búningabæklingur skoðaður í þaula og mikið spekulerað...hvernig verður litla systir á öskudaginn?, var Zorro með krít á endanum á sverðinu sínu til að gera Z-etuna á ræningjana? og þannig er malað. Samt er gaman að pælingum sem detta upp úr mínum manni sex ára gömlum t.d. hvað gerði fólk við ruslið í gamla daga?? Ég var í gær að rifja upp gullkorn sem hafa komið eins og þegar við fórum hringinn fyri tveimur árum þá heyrðist uppúr eins manns hljóði "mamma verða mýs að kartöflumús þegar þær deyja?" það var algjörlega vonlaust að reyna að hlægja ekki !!

 Ég mun vakna á morgun og horfa til baka og rifja upp allar yndislegu minningarnar sem ég á um og með henni Áslaugu minni síðustu 12 árin , megi algóður Guð vernda þig og blessa um ókomna framtíð elsku hjartað mitt, ég elska þig alltaf alveg sama hvað.

Á morgun á hún Anna Rósa vinkona mín svo afmæli..til lukku Anna mín. En nú bíður mín eitt stykki júróvisíon partý hjá Erdnu og Óla vinum okkar og ég veit ekki hvað ég fæ að borða!! Áfram Friðrik og co.

Þá er ég að byrja...

Fór allt í einu að pæla í að ég ætti kannski að byrja eins og hinir að bloggast, ég blogga reyndar fyrir krakkalakkana en það eru um tanntökur, bleiuskipti, hor og hita og fleira tengdu því að eiga svona eins og 4 börn.

Byrjaði mjög svo kokhraust síðast liðið vor að blogga en entist illa og varð vera mín og skrif mín þar frekar endasleppt og dóu hægt og rólega út þar til ekkert gerðist. Hef svo verið að fylgjast með afbragðsgóðum bloggurum og líka mörgum miður góðum og oft hef ég verið alveg steinhissa á því hvernig fólk skrifar um hin ýmsu málefni og menn. Án nokkurs efa á einn bloggari stóran stað í mínu hjarta og er það hún dóttir mín sem að öllum ólöstuðum er minn uppáhalds bloggari. Með góðan húmor og vandað íslenskt málfar og eldskarpan huga að vopnum er hún frábær og komast fáir með tærnar þar sem hún hefur hælana. Ég verð reyndar hissa ef systir hennar kæmi ekki fast á hæla henni þegar hún fer af stað!!

Nú þegar klukkan er orðin þetta margt er eins og höfuðið fari aftur á bak en ekki áfram vegna svefnleysis síðastliðna nótt þegar yngsti meðlimur þessarar fjölskyldu ákvað að í nótt skyldu foreldrar hennar ekki sofa og mátti fjölskyldufaðirinn fara með bauga niður fyrir nafla í strætó frá Akranesi til Reykjavíkur kl.6:47 og vera eitur hress og kenna á námskeiði...eða þannig. Nú skal blásið til orustu á nýjan leik ef hún skyldi ætla að endurtaka leikinn en er sem stendur steinsofandi. Áfram við sem þurfum að sofa á nóttunni ekki yfir daginn.

Það er eitt sem ég á erfitt með og það er að enda bloggin hvernig á að enda bloggfærsur???? kveðja Erla 

Fyrir þá sem vilja lesa bloggið hennar dóttur minnar, http://frilsi.bloggar.is/